SEKRETY CELLULITU: Część 1

SEKRETY CELLULITU: Część 1

SEKRETY CELLULITU: Część 1 1550 649 FitNow - studio treningów

Streszczenie artykułu:

  • Pierwszy raz o cellulicie wspomnieli Scherwitz i Braun-Falco, nie wcześniej niż w 1978 roku
  • Cellulit jest naturalnym procesem zachodzącym u kobiet, wywoływanym przez estrogen
  • Jeśli masz cellulit, twoje komórki tłuszczowe wydostały się na wolność, a następnie zaczęły się powiększać i mnożyć

Cellulit jest uważane za jedno z “brzydkich” słów w dziedzinie zdrowia, fitnessu oraz w przemyśle kosmetycznym. Nikt go nie chce, nikt o nim nie mówi otwarcie, a ci którzy się z nim borykają są wściekli, że inni nie mają takiego problemu.

Dlaczego u niektórych kobiet cellulit jest bardziej dokuczliwy niż u innych? Właściwie dlaczego pojawia się u niektórych mężczyzn? To relatywnie nowe zjawisko, które dotyczy wielu kobiet, a także niektórych mężczyzn.
Nikt nie lubi rozmawiać o cellulicie, bo nikt tak naprawdę nie wie, co to jest i w jaki sposób powstaje. Dzieje się tak, ponieważ do tej pory badania na jego temat nie dawały jednoznacznych wyników. Najnowsze badania nadal nie wyjaśniają co powoduje cellulit, ale nareszcie wiadomo w jaki sposób powstaje i jak temu zaradzić.

Dlaczego u niektórych kobiet cellulit jest bardziej dokuczliwy niż u innych?

Historia Cellulitu

Pierwszy raz o cellulicie wspomnieli Scherwitz i Braun-Falco, nie wcześniej niż w 1978 roku. Badania zwłok, które przeprowadzili, zawierały kilka błędów dotyczących anatomii cellulitu. Jednak należy wziąć pod uwagę fakt, że w tym czasie nikt inny nie prowadził badań na ten temat, a więc nie mieli oni dostępu do zbyt wielu danych. Mimo wszystko, rozpoczęli badania nad cellulitem. Rysunek widoczny na Schemacie 1, przedstawia widoczne nieprawidłowości budowy anatomicznej, które zamierzam wyjaśnić. Nagromadzenie komórek tłuszczowych w pobliżu powierzchni skóry jest przedstawione poprawnie na Schemacie 1, oprócz tego, że przegrody tkanki łącznej ciągną skórę ku dołowi, grupa komórek tłuszczowych wypycha ją ku górze.

Dlatego powinniśmy zwracać mniej uwagi na przegrody tkanki łącznej i skupić się na pewnych grupach tkanki tłuszczowej, które ulegają poluzowaniu i uwolnieniu, a następnie wypychają ku górze bardziej miękkie komórki.

Schemat 1

Anatomia cellulitu

Schemat 1 przedstawia popularny sposób myślenia, ponieważ poprzednie badania były pełne błędów i nie proponowały żadnych rozwiązań dla trenerów lub osób uprawiających sport. Jeśli chodzi o błędy popełnione przez naukowców, Scherwitz i Braun-Falco, na podstawie badania zwłok wyciągnięli wniosek, że wgłębienia na skórze są charakterystyczne dla kobiet, a nie dla cellulitu. Ważnym odkryciem było to, iż „test szczypania” daje pozytywny wynik tylko w przypadku mężczyzn, u których poziom androgenów jest niski. To ważna informacja, mówiąca o tym, co przyczynia się do powstawania cellulitu (hormony), mimo że została ona przeoczona zarówno przez nich, jak i do niedawna również przez innych naukowców.

W 1986 roku, Markman i Barton skorygowali większość błędów popełnionych przez Scherwitza i Braun-Falco, które zostały wspomniane powyżej. Byli również bliżej prawdy, ponieważ stwierdzili, że gdy głębsza warstwa skóry właściwej się załamuje, tłuszcz może swobodnie przemieszczać się do warstw powierzchniowych skóry, powodując powstawanie charakterystycznych wgłębień.

Więcej dowiedziano się w 1991 roku, gdy Lockwood zdefiniował dwa typy cellulitu podczas badań zwłok oraz analizy kształtu ciała. Wyróżnił on cellulit główny oraz poboczny.

Cellulit główny charakteryzował się większą lub przerośniętą powierzchniową tkanką tłuszową. Cellulit poboczny wynikał ze zmian skórnych, spowodowanych przez słońce, wiek lub radykalną utratę wagi. Podobnie jak Markman i Barton, Lockwood był przekonany, że warstwy skóry przestają do siebie ściśle przylegać, co uniemożliwia im powstrzymanie tkanki tłuszczowej przed przedostaniem się do warstwy skóry właściwej.

Lockwood wyciągnął wniosek, że to górna warstwa skóry ulega załamaniu, pozwalając tym samym tłuszczowi na przedostanie się wyżej i spowodowanie pofałdowania charakterystycznego dla cellulitu, a nie głębsze warstwy skóry, jak uważali Markman i Barton.

Obydwie teorie są bliskie prawdy, ponieważ niektóre części skóry właściwej ulegają załamaniu, a wgłębienia w skórze mogą być również spowodowane przerostem tkanki tłuszczowej.

Aż do niedawna, model przedstawiony przez Lockwooda był najlepszy. Jednak nowsze badania przedstawiają nowe spojrzenie na cellulit.