Każdego dnia miliony trenujących na siłowniach ćwiczą brzuszki w nadziei na osiągnięcie szczuplejszej talii. Problemem jest to, że podstawowe brzuszki są… podstawowe. Miejscowa redukcja tłuszczu nie jest możliwa. Posiadanie widocznych mięśni brzucha jest wynikiem połączenia trzech składników: żywienia, ćwiczeń i ogólnej ilości spalanych kalorii.
Według najnowszych badań, brzuszki mają prawie zerowy wpływ na skład ciała. W jednych z badań poinstruowano 14 pacjentów, by wykonywali 5 treningów brzucha w tygodniu, przez 6 kolejnych tygodni. Tak jak się spodziewano, nie stwierdzono istotnych zmian w składzie ciała badanych, poza zdolnością do wykonania większej ilości brzuszków.
Mimo to większość ludzi wciąż robi brzuszki, dzień po dniu, spędzając nieskończone ilości godzin trenując tą część ciała.
Ćwiczenia brzucha nadal mogą być korzystne w twoim programie treningowym. Należy po prostu wybrać najbardziej skuteczne ruchy. Ważne jest również, by poznać fakty dotyczące budowy i funkcji mięśni brzucha!
Anatomia brzucha
Zanim nawet pomyślisz o treningu i diecie, musisz zrozumieć budowę tułowia i funkcje poszczególnych mięśni. Ta wiedza ma moc, ponieważ wzmacnia połączenie pomiędzy mięśniami tułowia, a mózgiem. Udowodnione zostało, że im silniejsze jest to połączenie, tym więcej włókien mięśniowych możesz zaangażować podczas ćwiczeń.
Mięsień prosty brzucha: Powszechnie znany jako „sześciopak”, jest to charakterystyczny mięsień ze względu na swoją budowę (przypominającą kratkę). Przyczep początkowy znajduje się na wyrostku mieczykowatym mostka oraz na chrząstkach przyległych do żeber V-VII. Mięsień prosty brzucha ku dołowi zwęża się i przyczepia do gałęzi górnej kości łonowej. Mięsień prosty brzucha zawdzięcza swój kształt cienkim paskom tkanki łącznej. Podstawową jego funkcją jest wyginanie tułowia, zwiększanie ciśnienia w jamie brzusznej i stabilizacja miednicy.
Mięsień skośny zewnętrzny brzucha: Przyczep początkowy obejmuje powierzchnię zewnętrzną żeber (V-XII). Przyczep końcowy – mięsień w przedniej części przechodzi w szerokie rozcięgno położone przed mięśniem prostym brzucha. Włókna rozcięgna krzyżują się z włóknami strony przeciwległej i wytwarzają kresę białą (linea alba). Kresa biała ciągnie się od mostka, aż do spojenia łonowego, Część włókien kończy się na więzadle pachwinowym. Tylne włókna dochodzą do grzebienia biodrowego. Mięśnie te odpowiedzialne są za rotację i boczne uginanie tułowia. Wspomagają także zwiększanie ciśnienia w jamie brzusznej.
Mięsień skośny wewnętrzny: Przyczep początkowy obejmuje grzebień biodrowy, powięź piersiowo-lędźwiową i więzadło pachwinowe. Pasma tylne kończą się na dolnych żebrach. Szerokie rozcięgno blaszką przednią i tylną uzupełnia pochewkę mięśnia prostego brzucha i kończy się w kresie białej. Część włókien dolnej części mięśnia wchodzi w skład mięśnia dźwigacza jąder. Mięśnie skośne wewnętrzne rotują i uginają tułów oraz wspierają zwiększanie ciśnienia w jamie brzusznej.
Mięsień poprzeczny brzucha: Położony jest najgłębiej. Przyczep początkowy obejmuje chrząstki żeber VII-XII od strony wewnętrznej, powięź piersiowo-lędźwiową, grzebień biodrowy i więzadło pachwinowe. Włókna mięśniowe przebiegają poprzecznie do osi długiej tułowia. Przyczep końcowy – mięsień od przodu przechodzi w szerokie rozcięgno, buduje blaszkę tylną pochewki mięśnia prostego brzucha i kończy się w kresie białej. Z dolnej części mięśnia odchodzą włókna do mięśnia dźwigacza jąder. Napięcie mięśnia stabilizuje odcinek lędźwiowy kręgosłupa.
You must belogged in to post a comment.