CZY ĆWICZENIE JEST GENETYCZNE?

Czy niektórzy ludzie rodzą się, by ćwiczyć, a inni nie?Ta interesująca przesłanka została przebadana przez grupę naukowców na University of Missouri oraz w artykule niedawno zaakceptowanym do publikacji w The Journal of Physiology. Praca zatytułowana „Nucleus accumbens neuronal maturation differences in young rats bred for low versus high voluntary running behavior,” („Różnice w rozwijaniu się neuronów jądra półleżącego u szczurów wykazujących małą i dużą aktywność fizyczną”) zmusiła mnie do ponownego przeczytania „“Clinical Neuroanatomy made ridiculously simple,” („Uproszczona wersja neuroanatomii klinicznej”) ponieważ nie miałem na swojej półce książki z serii „Neuronauka do bystrzaków”.

Eksperyment… Aby to osiągnąć, naukowcy stworzyli dwa stada szczurów – szczury ćwiczące i mniej ruchliwe, wybierając osobniki najbardziej i najmniej aktywne i pozwalając szczurom rozmnożyć się.
Następnie rozpoczęto eksperyment. Najpierw przyglądano się aktywności pewnych genów tworzących białka, które znajdują się w mózgu szczurów. Zwierzęta, które miały zostać zwolennikami ćwiczeń miały większą ilość aktywnych, dojrzałych neuronów w jądrze półleżącym. Ten obszar mózgu jest aktywny, gdy wykonujemy czynności, które lubimy. Oznacza to, że mózgi tych szczurów zostały ukształtowane w taki sposób, aby aktywność fizyczna była dla nich doświadczeniem wynagradzającym. Natomiast ośrodki przyjemności u szczurów unikających ćwiczeń nie były aż tak aktywne, co spowodowane było mniej dojrzałymi i słabiej funkcjonującymi neuronami w tej części mózgu.
W dalszej części eksperymentu, naukowcy umieścili mniej aktywne szczury w kołowrotkach oraz zapewnili kołowrotki szczurom chętnie ćwiczącym, a następnie po sześciu dniach porównali ilość kilometrów przebieganych przez szczury z poszczególnych grup. Chociaż zwierzęta, które były zwolennikami ćwiczenia dobiegły znacznie dalej – około 34 kilometry w porównaniu z 3,5 kilometrami drugiej grupy, ale szczury unikające wysiłku nadal coś robiły i dzięki temu zauważono interesującą rzecz. Mózgi zwierząt, dla których ćwiczenia były wymagające zaczęły się zmieniać. W porównaniu ze szczurami, które w ogóle nie ćwiczyły, ci początkujący biegacze mieli więcej zdrowych, dojrzałych neuronów w jądrze półleżącym. Chociaż ich obszary mózgowe były w dalszym ciągu słabiej rozwinięte, zaczynały pokazywać aktywność systemu nagrody w odpowiedzi na ćwiczenia.

Aktywność genów… Naukowcy są zdania, że chociaż ludzie mogą posiadać geny odpowiedzialne za motywację do ćwiczeń, a inne geny odpowiedzialne za motywację mogą nie być aktywne i że nawet, jeśli przez wiele pokoleń dany zestaw genów może stać się dominujący, można to zmienić. Ludzie mogą podejmować świadomą decyzję, by ćwiczyć, a ćwicząc i będąc aktywnymi, tak samo jak szczury, wzmacniamy nasze mózgi, dzięki czemu ćwiczenia zaczynają sprawiać nam przyjemność!